Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014

Μετά το τέλος...

Έφυγες... Η πόρτα έκλεισε πίσω σου με περίσσεια ευκολία... Έφυγες, σα να ήσουν φτιαγμένη για αυτήν τη στιγμή. Το είδα. Το έζησα. Δεν το πιστεύω ακόμα... Ο κρότος της πόρτας που έκλεισε με ορμή ακόμη ηχεί στα αφτιά μου. Μένω να κοιτάζω σα να είσαι ακόμα εκεί. Σα να σε βλέπω. Ο χρόνος σταμάτησε σε εκείνη τη στιγμή που είπες τη λέξη "φεύγω"...

Έφυγες δίχως το χέρι να σου σφίξω. Απομακρύνθηκες πριν μπορέσω να σε πλησιάσω. Δεν πρόφτασα τα δυο σου χείλη να φιλήσω. Το βλέμμα των ματιών σου από πάνω μου να σβήσω... δεν μπόρεσα... Το δάκρυ σου στο πάτωμα να πέσει... δεν άφησες... Έφυγες... Αυτή η μελαγχολία που σε περιέβαλλε, δεν την πήρες μαζί σου... Την άφησες σα δώρο, να με γονατίσει...

Πριν το τέλος έζησα. Πριν το τέλος πέταξα. Πριν το τέλος... Τώρα έσπασα. Τα κομμάτια μου μαζεύω, μα είναι τόσα πολλά... Οι φωτογραφίες μας τόσες λίγες. Το ποτό πιο λίγο. Δε φτάνει...

Στιγμές σα να 'ταν χρόνια. Δυο καρδιές που ζήσανε αιώνια... Και συ... δεν είσαι πια εκεί... Το κενό σου με θλίβει. Μου παίρνει την ψυχή... Το νιώθω. Δε με νοιάζει και τόσο... Μόνο με πικραίνει που εγώ δεν μπορώ να φύγω. Δε ζυγώνει το χέρι μου στην πόρτα. Δεν μπορώ να ακολουθήσω... Θέλω μονάχα να γυρίσεις πίσω... Να λησμονήσω πως έφυγες...

Πάλι αυτή η λέξη...

Έφυγες...

8 σχόλια:

Λιακάδα ☼ είπε...

Mερικοί άνθρωποι είναι φτιαγμένοι για να παίξουν αυτόν τον ρόλο...
Μοιάζουν πως όλη τους τη ζωή προετοιμάζονται γι'αυτόν... για τη στιγμή που θα βροντήξουν σε κάποιον την πόρτα...
Κανείς άλλος ρόλος δε τους ταιριάζει.
Κι αν τα μάτια τους δάκρυα στάζουν τούτες τις στιγμές... μη τους πιστέψεις...Είναι δάκρυα χαράς που κλέψαν την παράσταση που πρωταγωνίστησαν και στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων...
Φεύγουν ατσαλάκωτοι, με τις όμορφες ατάκες τους κατάλληλα ντυμένες και όμορφα δοσμένες...
Μην πιστέψεις τα δάκρυά τους!
Αλλωστε η επιλογή δεν ήτανε δική τους?

paloma είπε...

Κάποιος φεύγει.. αυτός είναι ο χρόνος.. που δεν γυρίζει πίσω, παρά πάει μονάχα μπροστά..
Και αν εκείνη ήταν φτιαγμένη γι αυτή τη στιγμή, χαλάλι της.. εσύ σε κάθε απώλεια, οφείλεις να δυναμώνεις τον εαυτό σου..
Καλό βραδάκι!

Damaged Pessimist είπε...

Λιακάδα μου,

Ναι, μερικοί άνθρωποι το έχουν τόσο φυσικά αυτό το ταλέντο... Γεννημένοι για τέτοιοες στιγμές...
Ναι, η επιλογή δική τους. Τα δάκρυα δικά τους. Τίποτα από αυτά να πιστέψω δε θέλω. Μα την καρδιά μου πρέπει να δέσω σφιχτά, να μην παραδωθεί πάλι στις Σειρήνες...

Καλό βράδυ καλή μου !

Damaged Pessimist είπε...

Paloma,

Ο χρόνος μπροστά, εκείνη μπροστά... Κάποιος όμως έμεινε πίσω πάλι...
Ωφείλω... του χρωστάω ήδη του εαυτού μου και η πίστωση τελειώνει...

Καλό σου βράδυ :) !

airis είπε...

Κάποτε δεν μπορούσα να εξηγήσω... Τίποτα δεν ήταν αρκετό για να παρηγορήσει. Ξέρω όμως ότι όσο πόνο κι αν ζήσουμε όλα γίνονται για κάποιο λόγο...
Έμεινα πίσω μεν, αλλά συνέχισα !
Στο εύχομαι!
Καλώς σε βρήκα.
@ριστέα

Ανώνυμος είπε...

κάποιοι άνθρωποι είναι γεννημένοι να παίρνουν.. και κάποιοι να δίνουν..
αυτοί που παίρνουν, όταν η πίστωση του χρόνου τελειώσει και πάψουν.. κάποτε θα θυμηθούν και ίσως εκτιμήσουν, αν πάλι οχι, θα πονέσουν σίγουρα για όσα χάσανε. Μα κυρίως για το πόσο άδειοι υπήρξαν και θα υπάρχουν. απο εναν άνθρωπο που μόνο δινει.. Απο μια σειρήνα..

Damaged Pessimist είπε...

Airis,

Συμφωνώ μαζί σου, όσο δεν πάει... "Όλα γίνονται για κάποιο λόγο" τα λέει όλα!

Και 'γω συνέχισα, νομίζω πως έκανα καλά...

Καλώς σε δέχτηκα στο φτωχικό μου!

Καλό σου βράδυ Αριστέα !

Damaged Pessimist είπε...

Siren Girl,

Κάποιοι είναι γεννημένοι να παίρνουν, με βρίσκεις σύμφωνο. Μα θα πονέσουν όταν δε θα πάρουν; Ή θα χαθούν στην αυταρέσκιά τους και τον εγωισμό τους...;

Καλό σου βράδυ Σειρήνα :) !