Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

Άτιτλο...

Δε χορταίνεις της νύχτας τη συντροφιά. Είναι παράξενη τούτη η μοναξιά. Άψυχα πράγματα γεμάτα χωή... Χωρίς πώς και γιατί. Χωρίς πριν και μετά. Ο αέρας, η νύχτα, τ' αστέρια, το θρόισμα των φύλλων, η μοναξιά... Παρουσίες αξιοπρεπέστατες και ολοζώντανες. Εκεί, να σου μοιράζουν συντροφιά. Σα να νιώθεις τη χαρά που σε ξαναβλέπουν. Το χαμόγελο, όταν σε αγκαλιάζουν. Τη θλίψη, κάθε που φεύγεις... Τα αποχαιρετάς. Θα ήθελες να μείνεις κι άλλο. Να τα πείτε. Να συνηθίσετε ο ένας την παρουσία του άλλου... Μα όλα έχουν ένα τέλος... 

Όλα έχουν μια φθορά... Ασήμαντα μικρά κενά, της μοναξιάς οπιούχα σφηνάκια. Ακράδαντες αποδείξεις του γιατί και του όποτε... Και συ στο τέλμα, να βλέπεις το κενό... Να ανοίγεις τα μάτια και να αντικρίζεις το σκοτάδι. Να βλέπεις τις σκιές και να τυφλώνεσαι απ' το φως... Να μαθαίνεις πως είσαι μισός... Να πέφτεις ξανά νεκρός... Μα από όλη την παράσταση, να βγαίνεις ζωντανός...

Κραδαίνεις πάνω σου ένα σταυρό. Στου Γολγοθά την κορυφή, στέκεσαι σκυφτός. Πως είσαι αμαρτωλός, γνωρίζεις συνεχώς και γίνεσαι πικρός... Τ' αργύρια αναζητάς να φανεί πως αγαπάς... Σκέψου όμως τι ζητάς. Σκέψου αν τολμάς... Δειλός θα γίνεις εκεί που θα πας...

Καληνύχτα ανασαίνεις, μα δεν είναι αυτός σκοπός. Γνωρίζεις, θα ξαναρθείς, για να νιώσεις ακόμη μια φορά. Πρόσεχε τη μέρα, που θα καταλάβεις, πως είσαι πια νεκρός...

16 σχόλια:

Resignation είπε...

νιωθω οτι μιλας για σενα αναμεσα σε κοσμο.. και εχω το αισθημα που λεω εγω " παγο" τα κανεις ολα ρομποτικα" και δεν σε νοιαζει. δεν σε αγγιζει τιποτα. Γιατι η θλιψη ειναι πολυ μεγαλη. και οταν ολο αυτο θα ξεθυμανει, φοβαμαι οτι θα εχεις χασει καποιες στιγμες ισως πολυτιμες. Αλλα ολα ειναι μεσα στην ζωη και αυτο ειναι μια διαδικασια που ολοι περναμε
Φιλι μπρουσκο..

Woman in Blogs είπε...

Αυτή τη φορά το κείμενό σου λειτούργησε λυτρωτικά για μένα...
Είναι κάτι που νιώθεις, αλλά μερικές φορές δεν μπορείς να βάλεις τις λέξεις σε σειρά για να το πουν... Και το έκανες εσύ για μένα απόψε!
Να είσαι καλά!!!!

Damaged Pessimist είπε...

Resignation,

Ναι, πολύ πετυχημένο το σχόλιό σου. Αυτός ο πάγος είναι μια αλήθεια... Ίσως όλα περνάνε και όλα γειάνουν, αλλά μέχρι τη θεραπεία, η λύτρωση είναι μακριά...

Φιλί πικραμυγδαλένιο..

Damaged Pessimist είπε...

Woman in blogs,

Ωραία, χαίρομαι που σε βοήθησα να νιώσεις καλύτερα, αν και τα συναισθήματά σου, αν μοιάζουν με του κειμένου, ίσως να μην είναι τα καλύτερα...
Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο. Ευχαριστώ που πέρασες και που με τον τρόπο σου έκανες να νιώσω καλά...

Κική Κωνσταντίνου είπε...

Καλέ μου φίλε καλημέρα!
Τι όμορφο το κείμενό σου!
Ακρω; αισθαντικο και με πολλα πολλα μυνηματα!
Με εξεφρασε απολυτα!
Παντα οι αναρτησεις σου νοιωθω πως εχουν και δικα μου κομματια μεσα!
Να εισαι καλα και να εχεις μια ομορφη μερα!

Woman in Blogs είπε...

Μα, γι αυτό ακριβώς λειτουργεί λυτρωτικά, γιατί αυτές τις σκέψεις, που δεν είναι και οι καλύτερες, έχεις ανάγκη να καταφέρεις να τις βγάλεις από μέσα σου...

Prisoned Soul είπε...

Στην ανάγνωση του κειμένου σου άκουγα παράλληλα μουσική.... την ανέδυε το ίδιο το κείμενο, την ανέδυε το σκοτάδι....
Έχω πολλές φορές βρεθεί σ' αυτό το σκοτάδι και πλέον δεν το αντέχω...
Προσπαθώ να βγω από μέσα του και αυτό όλο και πιο σφιχτά με τυλίγει...
Ασφυκτιώ ανεμούλη....

Damaged Pessimist είπε...

Εκφράσου,

Καλημέρα καλή μου φίλη :) ! Όταν κάτι δικό σου γεννήθηκε και σαν δικό σου, είναι ό,τι πιο ευχάριστο να το ξέρω. Χαίρομαι με 'σένα!

Καλό Σ/Κ !!!

Damaged Pessimist είπε...

Woman in blogs,

Έχεις δίκιο, όπως το θέτεις. Η έκφραση είναι αναζωογονητική! Να είσαι καλά !

Καλό Σ/Κ !

Damaged Pessimist είπε...

Sweet Truth,

Γλυκιά μου αλήθεια, τι συμβουλή να σου δώσω ο πνιγμένος; Πώς να ξεφύγεις; Η δίνη ήδη με έχει καταπιεί.
Ελπίζω, καλό μου, να βρεις τη δύναμη να κολυμπήσεις μακριά... Εγώ σαν γνήσιος Ανεμούλης, θα φυσάω, όσο μπορώ, για να μην εκπνεύσουν οι δυνάμεις σου... Σε φιλώ. Μην τα παρατάς, δεν είναι καλύτερα...

Καλό Σ/Κ !

paloma είπε...

"Να μαθαίνεις πως είσαι μισός... Να πέφτεις ξανά νεκρός... Μα από όλη την παράσταση, να βγαίνεις ζωντανός..."

Αυτός ο στίχος μου θυμίζει τόσο το: "Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον
είμαστε κιόλας νεκροί." του Τάσου Λειβαδίτη

Ελπίζω να βρεις τη δύναμη να λιώσεις αυτό τον πάγο στον οποίο αναφέρεται παραπάνω στο σχόλιο του Resignation.. και ευελπιστώ βαθιά μέσα σου να ξέρεις πως το σκοτάδι, καθώς και η θλίψη, έχουν να μας διδάξουν πολλά..

Καλή συνέχεια! :)

Damaged Pessimist είπε...

Paloma,

Δεν έχω διαβάσει Λειβαδίτη, θα με κάνεις να αγοράσω κι άλλο βιβλίο; :)

Για δύναμη δεν ξέρω, μάλλον την έχω ξοδέψει όλη... Ως προς τη διδαχή όμως, έχω μάθει πολλά, πάρα πολλά... Ελπίζω να τα μοιράζομαι σωστά και ίσως, ακόμα και μία ψυχή να τα μεταφράσει καλύτερα από μένα και να τα φέρει όπως θέλει στην ψυχή του/της...

Καλό μεσημέρι!

paloma είπε...

Damaged Pessimist,

αν και αγαπώ τον Λειβαδίτη, οι καιροί είναι δύσκολοι, οπότε θα σου πρότεινα να κάνεις αυτό που είχα κάνει και γω.. να δανειστείς κάποιο βιβλίο του από τη δανειστική βιβλιοθήκη της περιοχής σου..
Παρενθεσιακά σου αναφέρω πως το καλοκαίρι, έτυχε στο ξενοδοχείο που παραθερίσαμε να βρω ένα ακόμα βιβλίο του με υπέροχη ποίηση.. :)
Να είσαι καλά και καλό βραδάκι!

Damaged Pessimist είπε...

Paloma,

Όχι, δεν το είπα για τα λεφτά, απλά δεν έχω μάθει να διαβάζω βιβλία και ήδη με έβαλες να διαβάσω ένα, το οποίο απόλαυσα μπορώ να πω !

Αν όχι τώρα, πιστεύω πως θα πέσει στα χέρια μου κάποια στιγμή ο Λειβαδίτης !

Καληνύχτα σου !

paloma είπε...

Damaged Pessimist,

αλήθεια δεν διαβάζεις βιβλία;

Πιστεύω πως θα σου άρεσε ο Λειβαδίτης.. και μάλιστα ένα από τα αγαπημένα μου είναι σε αυτή την ανάρτηση http://palomita-in-stars.blogspot.gr/2014/05/blog-post_21.html
-συγγνώμη που σε παραπέμπω σε ανάρτηση μου, απλά είναι τόσο μαγικό αυτό το κείμενο!-

Καλή συνέχεια! :)

Damaged Pessimist είπε...

Paloma,

Ναι, ελάχιστα έχω διαβάσει στη ζωή μου. Νομίζω το γούστο σου μου ταιριάζει, οπότε θα το δοκιμάσω το Λειβαδίτη σίγουρα !

Καλή συνέχεια και σε σένα !