Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

Το πριν από το τώρα...

Γυρισμός. Μια νύχτα τελείωσε. Ένα βράδυ ξεκίνησε... Επιστροφή στο μοτίβο το γνωστό. Κλείδωμα της πόρτας, γδύσιμο, πλάνη... Μέθη στο μυαλό και στα μάτια εικόνες. Του σήμερα, του πριν και του πριν από... Μια στάλα μελαγχολία και μια λύπη όλο χαρά. Η επιστροφή της ματαιότητας δεν είναι και πάλι στα σχέδια. Όχι αυτή τη φορά...

Ξέρεις, καμιά φορά ξεχνάς πράγματα του εαυτού σου γιατί σκεπάστηκαν από τη σκόνη. Η βροχή των ημερών τα αφήνει να φανούν, αν δε φοβηθείς και πάλί να βραχείς. Αν δε σε νοιάζουν οι στάλες που τρυπάνε το κρανίο σου βασανιστικά, όταν με ορμή πέφτουν. Όταν τα σοκάκια δε μοιάζουν τόσο μοναχικά, γιατί έχεις διαγράψει το μέρος από το μυαλό σου εκείνη τη στιγμή. Όταν το φιλί δεν είναι τυπικό, αλλά γεμάτο έρωτα και πάθος. Τη στιγμή που το άγγιγμα καίει, ενώ η ανάσα κρυσταλλώνει...

Το παρόν στεγνώνει από το φόβο της ανάμνησης. Η ανασφάλεια του είναι προκαλείται από το ήταν. Το τώρα αξίζει λιγότερο από το πριν, αν το κουβαλάς μαζί σου για πάντα, σαν ανάμνηση ψυχής. Μην κρυφτείς, έφυγε το σκοτάδι και τα μάτια σου λάμπουν όπως πάντα...! Άσε τη βροχή να γίνει δάκρυ και ας είναι αυτό που θα σε ποτίσει με έρωτα τις μέρες που θα έρθουν... Γιατί τα σημερινά σύννεφα δε θα σκορπίσουν, αγάπη μου, απλά θα αποδημήσουν...

10 σχόλια:

Κική Κωνσταντίνου είπε...

θα αποοδημησουν ναι αλλα κι αυτο ειναι κατι! :)

καλημερα φιλε μου!

Resignation είπε...

Μια σταγόνα μελαγχολία και μια θάλασσα λύπη, είτε και το αντίστροφο γεμάτη πάντα από προσποιούμενη χαρά; Δεν φοβάμαι την βροχή γιατί η βροχή γίνεται δάκρυ και το δάκρυ της καλύπτει τα δικά μου ματιά. Που πήγε, που ξεχάστηκε το φιλί μου λες;
ένα βλέμμα, μια κίνηση, ένα μέρος, μια σκέψη, μια ανάμνηση.
θα θελα να κουρνιάσω κάπου, κάπου εκεί στην γωνία μου.. ενώ αλλού θα ήθελα να μαι, και τελικά αλλού βρίσκομαι. Κι ο χρόνος κυλίει.. tick tock.. tick tock..

Prisoned Soul είπε...

Είναι ωραίο μερικές φορές να ξεχνάς, να έχεις αυτή τη δυνατότητα. Είτε κρατάει λίγο η λήθη, είτε κρατάει πολύ. Κι όταν βρεις και τι την κάνει κραταιά, μείνε σ'αυτό με όλη σου τη δύναμη!
Ζήσε στο όμορφο τώρα καλέ μου και άσε τα παλιά... όσο περισσότερο μπορείς!

Damaged Pessimist είπε...

Εκφράσου,

Ναι, και αυτό είναι κάτι καλή μου !

Να είσαι καλά !

Damaged Pessimist είπε...

Resignation,

Προσποιούμενη χαρά; Μα πώς αλλιώς θα βγάλεις τη μέρα...;
Αν δε βρέξει, φοβάσαι να κλάψεις; Λίγο πολύ, όλοι θέλαμε να ήμασταν αλλού κάποια στιγμή, αλλά δε θα ήμασταν εδώ να το θυμόμαστε, αν συνέβαινε... Δε θα ήταν το σχόλιό σου στο Blog μου...

Ωραία γράφεις! Καλό βράδυ !

Damaged Pessimist είπε...

Sweet truth,

Ναι, είναι πολύ ωραίο να ξεχνάς... Να είναι καλά το πότο...
Θα πιω στο σήμερα λοιπόν !

Φιλάκια μικρό μου !

morfeas είπε...

Μέσα απο τις λέξεις και τις φράσεις που μπορεί για άλλους να μην σημαίνουν τίποτα,μπορείτε και εκφράζεστε.
Γράφεται υπέροχα και ο τρόπος που αποτυπώνετε τα συναισθήματα σας αρέσει(μου)

"οπιούχα σφηνάκια" τι μου θυμίσατε τώρα!

Damaged Pessimist είπε...

Morfea,

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια !
Αυτό το καλό έχουν οι λέξεις, τις χρησιμοποιείς όπως θέλεις κάθε φορά :)

Να είσαι καλά!

paloma είπε...

Ωραίο κείμενο και εκφράσεις που σε συναρπάζουν..
χαμένα όλα στο χωροχρόνο της ανάμνησης..

Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα Damaged Pessimist! ;)


Damaged Pessimist είπε...

Paloma,

Σε ευχαριστώ ! Καλό σου απόγευμα !